قانون دوبلین چیست + آیا اجرای”Dublin” لغو خواهد شد؟

قانون دوبلین به انگلیسی : Dublin Regulation به معنی این است که فرد پناهجو باید در اولین کشور امنی که وارد می شود تقاضای پناهندگی کند و حق انتخاب کشور دیگری را ندارد. در واقع قانون دوبلین می گوید که فردی که در یک کشور اروپایی اثر انگشت دارد اگر همزمان در چند کشور دیگر هم تقاضای پناهندگی کرده باشد به اولین کشوری که در آنجا اثر انگشت دارد بازگردانده خواهد شد.

هنگامی که درخواست پناهندگی می کنید اثر انگشت شما و هریک از اعضای خانواده که بالای 14 سال سن دارند گرفته می شود و در  پایگاه داده مرکزی اروپا یا همان  یوروداک EURODAC ثبت می شود. 

در مورد الحاق خانواده بر اساس مقررات دوبلین 3 : روی لینک زیر که سایت رسمی مهاجرت و پناهندگی می باشد کلیک کنید: 

https://migration.gov.gr/en/gas/diadikasies/doyvlino-iii/

بیشتر بخوانید: چگونه کیس پناهندگی بسازیم

قانون دوبلین چیست

قانون دوبلین قانونی است برای فیلتر پناهنده ها توسط اروپایی ها که در سال 1997 با گسترش موج جدید پناهنده ها و درخواست های پناهندگی به کشورهای این قاره وضع شد. با وضع قانون دوبلین امکان درخواست پناهندگی در چند کشور عضو دوبلین به طور همزمان امکان پذیر نیست.

در جلسه مصاحبه که به آن روال دوبلین گفته می‌شود، کشوری که باید به درخواست پناهندگی شما رسیدگی کند مشخص می‌شود. بنابراین باید کلیه اطلاعات درباره خود و خانواده‌تان و اینکه در کدامیک از کشورهای عضو دوبلین هستید را ارائه دهید.

بر اساس معاهده دوبلین فرد پناهنده به اولین کشور اروپایی که وارد شد همان کشور مسئولیت رسیدگی به پرونده او را بر عهده خواهد داشت. 

 به دلیل اینکه برگرداندن اجباری فرد پناهنده به کشوری که از آن آمده از نظر بسیاری از سازمان های مربوط به امور پناهجویان کاری غیر انسانی و بی رحمانه است، قانون دوبلین دو مرتبه (قانون دوبلین 2 و قانون دوبلین 3)  دستخوش تغییراتی شد اما باز هم این تغییرات به نفع پناهنده ها نبود. 

به دلیل اینکه ورود هر فرد پناهنده به یک کشور اروپایی هزینه های مالی و فرهنگی زیادی دارد در نتیجه اروپایی ها می خواهند تا جایی که ممکن است از وروده افراد به عنوان پناهنده به کشور های خود جلوگیری کنند و فقط پناهجوهای واقعی وارد شوند. 

در نتیجه این درخواست ها قانون دوبلین وضع شد که در آن شرایط انسانی پناهنده اولویت نیست. برای مثال اگر یک فرد پناهجو وارد قبرس شد و هدف او مهاجرت به یونان باشد، در صورتی که پس از بررسی درخواست او ایتالیا را مسئول رسیدگی به وضعیت او تشخیص دهند این فرد نمی تواند هیچ گونه تلاشی برای پناهندگی در یونان داشته باشد چرا که اثر انگشت اول او در ایتالیا تشخیص داده شده است. 

بیشتر بخوانید: بهترین کشورها برای پناهندگی

معنی دوبلین چیست

دوبلین یا دابلین به معنی برکه سیاه می باشد. دوبلین نام پایتخت و پرجمعیت ترین شهر کشور ایرلند می باشد و از زبان ایرلندی با تلفظ داب لین :  Dubh Linn گرفته شده است. البته این شهر در زبان مدرن ایرلندی به نام بایله آتا کلایث به ایرلندی : Baile Átha Cliath به معنی شهر سد معبر متداول است و به خاطر وجود رودخانه پر آب در سطح شهر می باشد. 

شهر دوبلین که در کرانه رود لیفی قرار دارد بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارد و از سال 1922 به عنوان پایتخت ایرلند معرفی شد. 

بیشتر بخوانید: بهترین کیس، بهانه و دلیل برای پناهندگی

قوانین جدید دوبلین 2 و 3

قانون دوبلین که از اول سپتامبر ۱۹۹۷ اجرایی شد در تاریخ ۲۰۰۳/۰۳/۰۱ تکمیل و بروزرسانی شد که تحت عنوان قانون دوبلین دو به اجرا در آمد.

در تاریخ  ۲۰۱۴/۰۱/۰۱ مجدد قانون جدیدی با تغییرات و اضافات جایگزین دوبلین دو شد که قانون دوبلین 3 نامیده شد. 

 دلیل این تغییرات و وضع قوانین جدید: چالش ها و مسائل حقوق بشری، وضعیت نامناسب کمپ های پناهندگی و اسکان پناهجویان و همچنین موضوع برگرداندن پناهجو به کشور اولیه بوده است.

در قانون دوبلین 3 بیشتر سعی شده تا برای کودکان و افراد بیمار و آسیب پذیر مسائل حقوق بشری بیشتر رعایت شود و عدم جدایی اعضای یک خانواده از هم بیشتر در نظر گرفته شود. 

اما باز هم از نظر مدافعان حقوق بشر قانون دوبلین 3 هم غیر انسانی بوده و پناهجوها در کمپ هایی با حداقل امکانات نگه داشته می شوند که هیچگونه حق انسانی ندارند. 

برای نمونه کمپ موریا از کمپ های پناهندگی یونان که از نظر دیده بان حقوق بشر این کمپ یک زندان در هوای آزاد می باشد. 

مقررات دوبلین 3 چیست؟

مقررات “دوبلین III” تعیین می کند که کدام کشور عضو مسئول بررسی درخواست شما برای حمایت بین المللی است.

هنگامی که درخواستی برای حمایت بین المللی ارائه می کنید، از شما و اعضای خانواده تان بالای 14 سال انگشت نگاری می شود. اثر انگشت به EURODAC، سیستم شناسایی خودکار اثر انگشت اروپای مرکزی، وارد می شود.

در قانون دوبلین 3، قبل از شروع فرآیند پناهندگی و مصاحبه، فرد از شرایط و قوانین دوبلین مطلع می شود تا مصاحبه پناهندگی با او انجام شود. در صورتی که فرد به نتیجه صادر شده معترض بود، حق اعتراض برای او محفوظ است. به طور مثال برای ارائه اعتراض خود حداکثر سه هفته مهلت دارید تا اعتراض به انتقال خود به کشور دیگری را ثبت کنید. در مدت کمی به اعتراض شما رسیدگی خواهد شد و در صورت رد شدن اعتراض شما دلایل آن به شما اعلام خواهد شد.

قانون دوبلین شامل چه کشورهایی می شود

 کشورهای اتریش، بلژیک، بلغارستان، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، بریتانیا، یونان، مجارستان، ایرلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد، نروژ، ایسلند و سوئیس عضو پیمان دوبلین می‌باشند و به آنها کشور دوبلین گفته می شود

دو کشور  یونان و بلژیک در ژانویه ۲۰۱۱ به دلیل نقض حقوق بشر با رای کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا بصورت موقت از این معاهده کنار گذاشته شده‌اند.

 

https://fa.wikipedia.org/wiki/قانون_دوبلین

آیا فرار از قانون دوبلین و دور زدن آن ممکن است؟ 

توجه داشته باشید که دور زدن قانون دوبلین و فرار از آن به معنی موافقت با پناهندگی شما نیست. بلکه به معنی عبور و گذر از یک مرحله آن می باشد. در واقع اگر شخص پناهجو با این شرایط خاص شامل قانون دوبلین نشود درخواست پناهندگی او وارد پروسه بعد از دوبلین می شود. 

آیا قانون دوبلین لغو خواهد شد؟

پس از مدت ها کشمکش و آتش سوزی کمپ موریا در سال 2019 و زیر سوال بردن قانون دوبلین، تصمیم در مورد لغو این قانون به صورت جدی تر مطرح شد و طرح سازوکار همبستگی اجباری توسط اتحادیه اروپا برای جایگزینی این قانون در نظر گرفته شده است. 

طبق این طرح کشورهای عضو برای هر فرد پناهجو 10 هزار یورو و برای هر کودک 12 هزار یورو دریافت خواهند کرد تا آن ها را در کشور خود جای دهند. 

از سال 2015 دو کشور یونان و ایتالیا به دلیل داشتن مرزهای آبی، بیشتر از سایر کشورها با ورود پناهنده ها به کشور خود مواجه شدند و به کشورهای شمال اروپا اعتراض کردند که چرا نقش کمتری در پذیرش پناهجویان دارند و اتحادیه اروپا به این نتیجه رسید که قانون دوبلین فقط پروسه رسیدگی به درخواست پناهجو را پیچیده تر کرده و باعث سردرگمی بیشتر می شود. 

در نتیجه طرح سازوکار همبستگی اجباری را مطرح کردند که هنوز مشخص نیست به تصویب برسد یا نه؟ 

سخن پایانی مجله مهاجرت

چیزی که واضح و مشخص است این است که فرد پناهجو برای هر کشور اروپایی و غیر اروپایی یک بار و هزینه اضافی است و تمامی قوانینی که وضع می شود برای کمتر شدن این هزینه ها و به نفع کشورهای مقصد خواهد بود با کمترین میزان توجه به وضع فرد پناهجو! 

پس کسی که از راه پناهندگی می خواهد مهاجرت کند باید بداند که این قوانین با نام های دوبلین یا سازو کار همبستگی اجباری و یا هر اسم دیگری هیچ کمکی به وضعیت آن ها نخواهد کرد. 

امروزه با توجه به روش های متنوع مهاجرتی هر فردی با هر شرایطی می تواند از راه های درست و اصولی مثل بورسیه تحصیلی و یا سرمایه گذاری به کشور هدف خود مهاجرت کند. 

پناهندگی اخرین گزینه است و همیشه اشتباه ترین و سخت ترین راه مهاجرت بوده است. 

سوالات متداول درباره قانون دوبلین